Rock Hero Gaming

Επιτέλους και ένα αξιόλογο συμφωνικό έργο για φέτος που προέρχεται από τους Mare Salutis εξ' Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Να πω την αλήθεια δεν τα ήξερα τα παιδιά καθόλου και μου ήχησε πολύ ευχάριστα το δημιούργημα τους. Εξάλλου είναι και στον τομέα που προτιμώ να ακούω όταν χρειάζομαι χαλάρωση και δεν είναι άλλος από το συμφωνικό μέταλ με έμφαση σε νεοκλασικό όπου χωρίς λόγια απολαμβάνεις τις μελωδίες και ευχαριστιέσαι ειδικά αν είσαι και φαν της κλασικής μουσικής όπως και του καλού μέταλ βέβαια. Ευτυχώς που τα ανακάλυψα τα παιδιά γιατί κανείς ως συνήθως δε δίνει σημασία σε τέτοια έργα και ασχολούνται κυρίως με τις mainstream βλακείες που βγαίνουν κατά ριπάς. Εντάξει να ακούμε και τα γνωστά αλλά έχουμε μπουχτίσει πια και πάντα θα ψάχνουμε το καλό το καινούριο να μας συντροφεύει. Ακούγοντας το από την αρχή μέχρι το τέλος μου ακούγεται πράγματι σαν μια μέταλ συμφωνία ξεχωριστή και απαλή στο άκουσμα. Πιστεύω ότι θα αρέσει στους περισσότερους που ψάχνουν το κάτι διαφορετικό μακριά

Μόλις είδα ότι ο τραγουδιστής των αγαπημένων μου Gloryhammer είχε στα σκαριά έτοιμο υλικό για κυκλοφορία καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας να το ακούσω μιας και μου αρέσει πολλή η original μπάντα. Μόλις βγήκε λοιπόν το έβαλα αμέσως για άκουσμα για μια πρώτη γεύση και κυρίως για να δω αν είχε κάνει κάποια εξέλιξη σε σχέση με το τελευταίο αριστουργηματικό cd των Gloryhammer που είναι στα καλύτερα του είδους για μένα. Εντάξει για να είμαι ειλικρινής δεν είναι ακριβώς στα ίδια στάνταρς με το προαναφερθέν δημιούργημα αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται σε μια πολύ καλή και αξιοπρεπέστατη θέση σε ότι αφορά τα καινούρια cd που είναι μετριότατα επί το πλείστον. Αυτό καταφέρνei αμέσως να ξεχωρίσει από τις μελωδίες και τον μοντέρνο ρυθμό του αν και έχει πάει σε πιο groove metal αν και στιχουργικά συνεχίζει στα ίδια πλαίσια του φανταστικού.    Μάλιστα το έκτο τραγούδι στο cd μου θύμισε τους θρυλικούς AC/DC με το Angus σαν να λέμε Thunderstruck. Ξέρω ότι αυτό μπορεί να θεωρηθεί υπερβολή αλλά τα

Οι αγαπητοί Delain επέστρεψαν δυναμικά με το νέο τους δημιούργημα Dark Waters που το περίμενα αρκετό καιρό και ήμουν σίγουρος ότι θα είναι στα καλύτερα συμφωνικά της χρονιάς λόγω φυσικά του μεγάλου μαέστρου Μάρτιν που παρόλο που άλλαξε σχεδόν όλη την μπάντα κατάφερε και έφτιαξε ένα φανταστικά μελωδικό cd με όλα όσα πρέπει να έχει κάτι για να χτυπήσει και το δεκάρι και την κορυφή του είδους. Είναι σαν η μπάντα να ξαναγεννήθηκε από την αρχή με μια πολύ καλή τραγουδίστρια που θα μας κάνει να ξεχάσουμε νωρίς την αγαπητή μας Σάρλοτ. Και επειδή η μπάντα στηρίζεται πολύ στην περσόνα της front woman αλλά και το εξαιρετικό ταλέντο του Μάρτιν στο να γράφει συνθέσεις υπέροχες και ξεχωριστές με κάνει να το κατατάσσω στα καλύτερα τους αν όχι το καλύτερο ίσως ισάξιο με το April Rain. Ευτυχώς δηλαδή γιατί είχα αρχίσει να ανησυχώ όταν το 2021 έμαθα ότι ουσιαστικά διαλύθηκαν και έμεινε μόνο ο Μάρτιν στην μπάντα. Φέρνοντας πίσω δύο παλιά μέλη και παίρνοντας και δύο καινούριους έφτιαξε αυτό το καταπληκτι