Καλλιτεχνικό πατινάζ και αθλητικό εμπάργκο

Ας ασχοληθούμε λίγο και με το καλλιτεχνικό πατινάζ και ας παραθέσουμε την άποψή μας για ένα από τα εντυπωσιακότερα και δυσκολότερα σπορ που υπάρχουν. Για την ιστορία, το καλλιτεχνικό πατινάζ είναι ένα εκπληκτικό σπορ που συνδυάζει την αισθητική, την τεχνική και την έκφραση με την κίνηση πάνω στο πάγο. Οι αθλητές εκτελούν γρήγορες και ακριβείς κινήσεις, κάνωντας ένα σωρό από άλματα, περιστροφές στον αέρα και στο έδαφος και πολυάριθμες φιγούρες που προσθέτουν μια μοναδική διάσταση στην κάθε εμφάνισή τους.

Το καλλιτεχνικό πατινάζ περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες, όπως πατινάζ ζευγαριών, πατινάζ μεμονωμένων αθλητών, πατινάζ χορού και πατινάζ φιγούρων. Οι αθλητές είναι υποχρεωμένοι να κατανοήσουν τη φύση του παγωμένου τερέν και να ελέγχουν την ισορροπία, την ταχύτητα και την ευλυγισία τους καθ' όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης των κινήσεών τους. Προπονούνται σκληρά για να αποκτήσουν τη δύναμη και την τεχνική ακρίβεια που απαιτούνται για να εκτελέσουν περίπλοκες συγχρονισμένες κινήσεις, περιστροφές και άλματα.

Το καλλιτεχνικό πατινάζ είναι ένα θεαματικό άθλημα που απαιτεί εξαιρετική φυσική κατάσταση, αρμονία με τη μουσική υπόκρουση και τεχνική επιδεξιότητα. Οι αθλητές προσπαθούν να κατακτήσουν την καρδιά του κοινού με τις εκπληκτικές τους εμφανίσεις και να μεταφέρουν συναισθήματα και ιστορίες μέσα από την κίνηση.

Πάμε τώρα και στο "ζουμί" του άρθρου. Θεωρώ απαράδεκτο το να συγχέουμε την πολιτική με τον αθλητισμό, επιτρέποντας σε πολιτικές ατζέντες να ακυρώνουν την συμμετοχή στις παγκόσμιες διοργανώσεις αθλητών που έχουν κοπιάσει πάρα πολλά χρόνια για να φτάσουν σε επίπεδα πρωταθλητών. Τα τελευταία πέντε περίπου χρόνια το καλλιτεχνικό πατινάζ αποτελεί μόνιμη σταθερά στην ζωή μου, από την πρώτη στιγμή που παρακολούθησα εν δράση τα κορίτσια της Eteri Georgievna Tutberidze, της καταπληκτικής δασκάλας του μοσχοβίτικου κλαμπ καλλιτεχνικού πατινάζ εν ονόματι Sambo 70, γνωστότερου και ως Khrustalnyi. 

Από την πρώτη στιγμή με μάγεψε η εκφραστικότητα, η θεατρικότητα και η ομορφιά των πρωταθλητριών τότε Alina Zagitova και Evgenia Medvedeva. των δύο μεγάλων φαβορί σε όλες τις παγκόσμιες διοργανώσεις του σπορ. Μέσα στα επόμενα χρόνια ερωτεύτηκα κυριολεκτικά το ταλέντο και την χάρη της νέας γενιάς πρωταθλητριών με προεξάρχουσες το τρίπτυχο Anna Shcherbakova, Kamila Valieva και Alexandra Trusova. Η παρακολούθηση του σπόρ με έκανε να εκτιμήσω και πολλούς ακόμα αθλητές και αθλήτριες, με τους περισσότερους να είναι από την Ρωσία. 

Και φτάνουμε τώρα στα μαύρα χρόνια του Covid με τις ακυρώσεις των μεγάλων διοργανώσεων καλλιτεχνικού πατινάζ λόγω των απεχθών lockdown, τις εμφανίσεις με μάσκες σαν να είναι νίντζα οι αθλήτριες και άλλα φαιδρά θεάματα. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και το παγκόσμιο εμπάργκο του τεράστιου αθλητικού δυναμικού της. Η παγκόσμια ομοσπονδία του καλλιτεχνικού πατινάζ (μεταξύ όλων των άλλων) απέκλεισε (και) τις ρωσίδες πρωταθλήτριες από τις διοργανώσεις στις οποίες κυριολεκτικά δεν είχαν αντίπαλο. 

Σίγουρα οι περισσότερες πρωταθλήτριες των άλλων χωρών θα έτριβαν τα χέρια τους βλέποντας τον ανταγωνισμό να εξαφανίζεται αλλά οι φίλαθλοι εξοργιστήκαμε από αυτή την αδικία. Τι φταίνε οι νεαροί αθλητές και αθλήτριες που προπονούνται νυχθημερόν για τις ενέργειες του προέδρου της χώρας τους και πως είναι δυνατόν να στερούν το παγκόσμιο φιλοθεάμον κοινό από το τεράστιο ταλέντο τους, θέλοντας να τιμωρήσουν την Ρωσία; Προσωπικά πιστεύω ότι ο αθλητισμός και ο πολιτισμός γενικότερα θα έπρεπε να είναι ανεπηρέαστος από τις πολιτικές εξελίξεις και να επιτρέπονται κανονικά οι πολιτιστικές ανταλλαγές αλλά και η συμμετοχή ταλαντούχων αθλητών στις παγκόσμιες διοργανώσεις.